Οι ανησυχίες είναι πολλές και δικαιολογημένες. Όμως, υπάρχει ένα ερώτημα που συνήθως αποφεύγουμε να κάνουμε στον εαυτό μας: εμείς οι γονείς, τι σχέση έχουμε με τα social media; Μήπως τελικά είμαστε πιο «κολλημένοι» από τα ίδια μας τα παιδιά;
Η «παγίδα» της ενημέρωσης και της επικοινωνίας
Αρχικά, όλα ξεκινούν... αθώα. Μπαίνουμε στο Facebook για να δούμε νέα από φίλους, να ενημερωθούμε από σελίδες που εμπιστευόμαστε ή να χαζέψουμε λίγο στο Instagram για να ξεκουραστούμε μετά τη δουλειά. Στην πορεία, όμως, τα πράγματα γίνονται πιο ύπουλα: «Ας δω λίγο ακόμα», «Τι ανέβασε η φίλη μου;», «Μήπως έχω κάποιο μήνυμα;».
Και κάπως έτσι, ενώ μπορεί να έχουμε πει στα παιδιά μας να αφήσουν το tablet και να διαβάσουν, εμείς σκρολάρουμε ασταμάτητα και βλέπουμε reels, stories και βίντεο για ώρες. Ακόμα κι όταν παίζουμε μαζί τους, το κινητό είναι δίπλα μας, πρόχειρο — «για να απαντήσω σε ένα email», λέμε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές απλώς χαζεύουμε.
Ο «καθρέφτης» που δεν θέλουμε να δούμε
Τα παιδιά παρατηρούν πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Μπορεί να μην πουν τίποτα, αλλά βλέπουν τον γονιό τους να είναι πιο απορροφημένος από μια οθόνη παρά από το παιχνίδι τους. Και τότε το δικό μας «Όχι άλλη ώρα στο κινητό!» χάνει τη δύναμή του. Γιατί το παράδειγμα που δίνουμε μιλάει πιο δυνατά από οποιαδήποτε συμβουλή.
Πώς μπορούμε να τους πούμε να έχουν μέτρο, όταν εμείς ξεχνάμε τον εαυτό μας μέσα στα social;
Μήπως ψάχνουμε κάτι άλλο;
Η αλήθεια είναι πως για πολλούς γονείς τα social media λειτουργούν και σαν διέξοδος. Η καθημερινότητα είναι απαιτητική, οι υποχρεώσεις πολλές και πολλές φορές η επαφή με φίλους ή ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με εμάς γίνεται κυρίως διαδικτυακά. Δεν είναι κακό. Το πρόβλημα ξεκινά όταν αυτή η ενασχόληση μας απομακρύνει από την ίδια τη ζωή.
Η λύση δεν είναι η απόλυτη απαγόρευση
Όπως και με τα παιδιά, έτσι κι εμείς δεν χρειάζεται να κόψουμε μαχαίρι τα social media. Χρειάζεται, όμως, μέτρο. Ίσως να θέσουμε κάποιους «κανόνες», όπως:
-
Όχι κινητό στο τραπέζι.
-
Όχι κινητό την ώρα του παιχνιδιού με τα παιδιά.
-
Διάλειμμα από το scroll το βράδυ, πριν τον ύπνο.
Μικρές αλλαγές που, όμως, στέλνουν ένα πολύ δυνατό μήνυμα στα παιδιά μας: «Το κινητό είναι εργαλείο, όχι η ζωή μας».
Τελικά, ποιος είναι το καλό παράδειγμα;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν να ζουν με ισορροπία, πρέπει πρώτα να το μάθουμε εμείς. Αν θέλουμε να ζουν περισσότερο στον «πραγματικό» κόσμο και λιγότερο στον ψηφιακό, ας το κάνουμε πρώτοι εμείς. Το κινητό μπορεί να περιμένει. Η ζωή των παιδιών μας — όχι.
