Αγαπητή αναγνώστρια,
νιώθω ότι η κατάσταση που περιγράφετε σας ανησυχεί και σας στενοχωρεί, ωστόσο δεν αναφέρετε πώς νιώθει το παιδί σας μέσα σε αυτήν. Δηλαδή ο γιος σας δυσφορεί; Νιώθει ότι κάτι δεν καταφέρνει καλά; Τι είναι αυτό που τον σταματάει στο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά και να εμπλακεί στο παιχνίδι;
Τα παραπάνω ερωτήματα οδηγούν στο να αναλογιστείτε και σε σχέση με τον εαυτό σας. Τι σημαίνει για εσάς ότι ο γιος σας ντρέπεται να πλησιάσει τα άλλα παιδιά; Εσείς είστε ανοιχτή στο να κάνετε γνωριμίες και παρέες; Ο γιος σας ζει σε ένα σπίτι ανοιχτό σε φίλους και παρέες; Παρατηρεί εσάς να έχετε αγαπημένους φίλους και να απολαμβάνετε τη σχέση μαζί τους;
Θα μπορούσατε να δικτυωθείτε με άλλους γονείς και να ευνοήσετε την συνύπαρξη των παιδιών σας. Δηλαδή να δημιουργήσετε συνθήκες κοινωνικοποίησης, ωστόσο χωρίς να ορίζετε εντελώς το πλαίσιο και χωρίς να υπάρχει πίεση προς άλλα παιδιά να συμπεριλάβουν το γιο σας στην παρέα τους. Να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν τους δικούς τους τρόπους να συνδέονται και το παιχνίδι ανάμεσά τους έχει τους δικούς του κανόνες. Πολλές φορές οι έντονες παρεμβάσεις των γονέων περισσότερο δημιουργούν προβλήματα, παρά τα λύνουν.
Σας ευχαριστώ για το ερώτημά σας.
*Η Αγγελική Κολοκυθά είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.